یک گردشگر کانادایی از جذابیت ها و مشکلات گردشگری ایران نوشته و تجربه های جالب خود در سفر به ایران را به اشتراک گذاشته است.

تجربه بسیاری از کشورها ثابت کرده که جذب گردشگر خارجی، از مهم ترین الزامات توسعه پایدار و متوازن است. گردشگری، صنعتی پنهان است که قابلیت ارزآوری بالایی برای کشور دارد. رونق این صنعت حتما یکی از راه های کاهش وابستگی اقتصاد کشور به نفت هم است.
چیزی که از سال ها پیش همیشه در اسناد بالادستی اقتصادی کشور وجود دارد و به نوعی یک هدف استراتژیک اقتصادی محسوب می شود. با این توضیح، رونق گردشگری می تواند در ردیف اول راهکارهای دستیابی به اقتصاد مقاومتی هم جا خوش کند. با این اوصاف ارائه درست جذابیت های گردشگری کشور برای جذب گردشگران خارجی، اهمیت بسیار بالایی دارد. در عین حال رفع موانع حضور گردشگران خارجی در کشور هم می تواند جزو اولویت های کشور به حساب بیاید.
از همین رو نگاه خارجی هایی که به کشورمان سفر می کنند، موضوعی شایسته توجه و تدقیق است. چه مواردی که به چشم آنها ایراد محسوب شده و چه مواردی که از آن تعریف تمجید کرده اند.
متن پیش رو تجربه یک گردشگر کانادایی در سفر به ایران است. این متن در یکی از سایت های معروف گردشگری دنیا منتشر شده است.

فهرست غذا
فکر می کنم جهانگردان همه با من هم نظر باشند که غذای ایرانی مشتاقان بسیاری دارد. در واقع همه جهانگردان متعجب هستند که چرا غذاهای ایرانی درست و حسابی در جهان معرفی نشده است. با وجود این شاید خیلی ها از فهرست غذایی که بیشتر شامل گوشت و برنج است هم شکایت داشته باشند. شاید خود ایرانیان غذاهایی مثل جوجه کباب را کمتر در خانه درست کنند و طبعا به همین دلیل در رستوران ها بیشتر آن ها را سفارش بدهند، اما برای توریستی که راهی به خانه ایرانیان ندارد و روزی دو بار باید بیرون غذا بخورد این غذاها بسیار آزاردهنده است.
یادی از غذاهای گیاهی نمی کنم که زیاد در ایران متداول نیست و به ندرت در فهرست غذاها دیده می شود. البته اگر با جیب پر از پول سفر می کنید کمتر به این مشکل برخورد می کنید. رستوران های گران قیمت تنوع غذایی مناسبی در فهرست غذایشان دارند که مشتری هایشان را راضی نگه دارند، اما امثال من و شما که شاید پول کافی نداشته باشیم پس باید چه کار بکنیم؟
خوردن کباب همیشه در روز اول اغواکننده است. بسیاری از مسافران برای بار اول کباب را سفارش می دهند. می دانم که به هر رستورانی وارد شوید حتی رستوران های جاده ای، کباب در فهرست غذاهایشان است، اما من دوست دارم جایی برای خوردن غدا بروم که کمی تفاوت در آنجا احساس کنم. اگر مثل من از طرفداران گوشت خواری نیستید برای شب دسر سالاد را پیشنهاد می دهم. سالادها در ایران بیش از مقداری است که شکم تان را سیر کند، خیال تان راحت باشد.

ماجرای چاقو
مردم ایران اغلب غذاهایشان را با قاشق و چنگال می خورند. همان طور که شاید دیدن تکه کردن گوشت با قاشق برای شما تعجب آور است، برنج خوردن ما با چنگال هم ممکن است برای آن ها عجیب باشد. پس مشکل کجاست؟ هیچ جا! کار خودتان را انجام دهید.
در بیشتر موارد کمتر پیش می آید که ایرانی ها در کنار بشقاب غذا روی میز چاقو نیز قرار دهند. اگر در این موقعیت قرار گرفتید خجالت را کنار بگذارید و از خدمتکار رستوران بخواهید برای شما یک چاقو بیاورد. این راه، همیشه مشکل را حل می کند.

مصائب قهوه خورها
اگر قهوه خور باشید، از بخت بدتان، نوشیدن قهوه در ایران چندان متداول نیست. برخی نیز از جایگزینی چای خوش طعم دم کرده ایرانی به جای این نوشیدنی ها مسرور می شوند، اما تجربه نشان داده که اعتیاد به قهوه هرگز از بین نمی رود. نسکافه را در بعضی مکان ها می توانید پیدا کنید، اما مطمئنا آن چیزی که شما دنبالش هستید، نیست. شما قهوه می خواهید، قهوه خوش طعم و اصیل. اگر در اصفهان باشید بخت با شما یار است. آنجا قهوه های حرفه ای پیدا می شود، خصوصا در کافی شاپ های مناطق ارمنی نشین. گاهی اوقات کافه تریا هتل شما هم اسپرسو درست می کند. حداقل یک بار می توانید آن را هم امتحان کنید. شاید به امتحانش بیارزد. البته این حرف ها به این معنا نیست که پیدا کردن قهوه خوب در ایران غیرممکن است. مکان هایی نیز هست که شیرقهوه درست می کنند، منتهی فکر نکنید هر کجا رفتید می توانید آن را پیدا کنید.

ماجراهای پول
اولش که وارد ایران می شوید، وقتی دلار یا یورو خود را به ریال تبدیل می کنید، حس می کنید یک میلیونر واقعی هستید، اما بعدا می فهمید که این طوری ها هم نیست. طبیعی است که الفبای زبان فارسی فرق دارد و احتمالا شما قادر به خواندن آن نیستید. حدس زدنش آسان است که شما اعداد را هم نمی توانید بخوانید، زیرا آن ها هم متفاوت نوشته می شود. از قضا تقریبا همه مغازه ها در برچسب قیمت از اعداد فارسی استفاده می کنند. تنها یک راه می ماند آن هم این که قیمت ها را از آن ها بپرسید، اما وقتی این کار را کردید معمولا قیمت ها شما را گیج می کند، چرا؟
پول اصلی ایران ریال است، اما در زندگی روزانه همه تومان را به کار می برند. هر ده ریال معادل یک تومان است. شما در رستوران های ایران، حداقل ۳۰۰ هزار ریال یعنی ۳۰۰۰۰ تومان برای یک وعده غذایی باید بپردازید. آنچه باعث پیچیده تر شدن مساله می شود این است که مردم ایران قیمت ها را به تومان بیان می کنند. از آن بدتر این که گاهی به هر هزار تومان می گویند یک تومان. مثلا اگر جایی غذایی خوردید و طرف گفت ۳۰ تومان باید بدهید، منظورش ۳۰ هزار تومان یا همان ۳۰۰ هزار ریال است.
تلاش کردم این مساله را به برخی از جهانگردان یاد بدهم، اما نتوانستم. شما هم اگر به چنین مشکلی خوردید، از صاحب مغازه بخواهید قیمت را روی کاغذ یا ماشین حساب شان به ریال بنویسند. تنها راهی که می توانید کارتان را راه بیندازید همین است. یادتان باشد که کارت های اعتباری بین المللی در ایران کار نمی کنند و مغازه های نادری نیز دلار یا یورو قبول می کنند. پس خودتان را برای سر و کله زدن با ریال و تومان آماده کنید.

معضلی به نام سرویس بهداشتی
اغلب سرویس های بهداشتی در ایران به سبک ایرانی است. توالت فرنگی در این کشور کمتر متداول است. دستمال توالت هم به ندرت در دستشویی های عمومی ایران پیدا می شود. بنابراین خودتان را آماده هر دوی این وضعیت کنید. مشکل دستمال البته راحت حل می شود، کافی است همیشه خودتان دستمال همراه داشته باشید. البته این را هم بگویم که شما در خانه ها و هتل ها به ندرت با این مشکل مواجه می شوید. بیشتر خانه های ایرانی و همه هتل ها دارای توالت فرنگی و دستمال توالت هستند.

خدمات مشتری
خدمات مشتری در ایران پدیده جدیدی است و در بیشتر مکان ها وجود ندارد. باید پافشاری کنید. اگر در هتل اقامت دارید و چیزی باب میل تان نیست، بروید و اعتراض کنید. این مسئولیت را بر دوش خدمتکاران نگذارید، سرشان شلوغ تر از این حرف هاست که این چنین مسائل یادشان بماند.

ترافیک خارج از قاعده
احتمالا شنیدید که رانندگی در ایران چندان جالب نیست. انتظار نداشته باشید ماشین ها برای شما بایستند، حتی وقتی از خطوط عابر پیاده عبور می کنید. ماجرا این است که باید ماشین ها را مجبور کنید بایستند و اصلا نگران تصادف احتمالی نباشید. رانندگان ایرانی به خوبی از پدال ترمز استفاده می کنند.

بیشتر ببینید تا کاری انجام دهید
اگر از شهرهایی همچون اصفهان، یزد و شیراز می گذرید، در نظر داشته باشید که هر کدام شان هزاران مکان برای دیدن دارند. احتمالا بعد از دیدن این اماکن خسته می شوید و نیازمند استراحت هستید. متاسفانه اغلب هتل ها امکانات استخر شنا ندارند. اگر با آژانس مسافرتی مسافرت کنید قبل از رسیدن این موارد را باید گوشزد کنید. نهایت امر این که گردشگری در ایران نیازمند بازاریابی حرفه ای بیشتری است و حتما نیازمند ساختارهای بیشتری هم است. با این همه، اما ایران فعلا کشوری بکر و اصیل است، دقیقا به همین خاطر باید به ایران بیایید، قبل از آن که همه به ایران بیایند.