امروزه اهمیت صنعت گردشگری در ایجاد اثرات مثبت اقتصادی و فرهنگی در سطح دنیا به طور روزافزونی آشکارتر شده و دولتمردان چه در کشورهای توسعه یافته و چه در کشورهای در حال توسعه، گردشگری را به عنوان یکی از عوامل مهم ایجاد اشتغال و کاهش نرخ بیکاری می دانند. در ایران صنعت گردشگری به عنوان یک پیشران اقتصادی و فرهنگی، دارای اثر فزاینده نسبتاً بالایی در تولید بوده و قدرت اشتغال‌زایی آن به صورت مستقیم و غیر مستقیم از بسیاری از بخش‌های دیگر اقتصادی بیشتر است و توسعه آن مطمئناً باعث رشد پر شتاب اقتصادی همراه با بهبود توزیع درآمد در کشور خواهد شد.
جمهوری اسلامی ایران طبق آمارهای اعلام شده از سوی سازمان جهانی جهانگردی از لحاظ جاذبه‌های طبیعی در رتبه پنجم و از نظر جاذبه‌های تاریخی در رتبه دهم کشورهای دنیا قرار دارد، اما متأسفانه در بهره‌گیری از این منابع، سهم کمتر از یک درصد کل درآمدهای گردشگری جهان را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که طی ده سال آینده صنعت گردشگری در رتبه نخست اقتصاد جهان قرار می‌گیرد . توسعه گردشگری مبتنی بر شرایط فرهنگی و اجتماعی و همچنین جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی کشورمان باعث تعامل سازنده و موثر با جهان شده و با توجه به منافع سرشار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آن، مصالح ملی کشور نیز برآورده خواهد شد.
در چشم انداز پیش بینی شده برای حوزه گردشگری ایران با عنوان ” سند راهبردی توسعه گردشگری” آمده است: صنعت گردشگری جمهوری اسلامی ایران بر اساس ارزش های حاکم بر کشور، درافق ۱۴۰۴ با اتخاذ رویکرد توسعه پایدار، همه جانبه، متوازن و استفاده منطقی از میراث تاریخی، فرهنگی و طبیعی با استفاده حداکثری از مشارکت بخش خصوصی به عنوان یکی از پیشرانهای توسعه کشور و جزء کشورهای برتر منطقه خواهد بود.
مقام معظم رهبری با ظرافت نگاه به مقوله گردشگری در کشور می فرمایند: من تصورم این است که اگر مسئولین کشور و مسئولین استان بتوانند از همین مسئله‌ی گردشگری به شکل درست، با تبلیغات صحیح و با جهتگیرىِ صحیح استفاده کنند، درآمد آن، استان را از همه‌ی معونه‌های دیگر بی نیاز می کند. مسئله‌ی گردشگری خیلی مهم است.( بیانات در دیدار مسئولان اجرائی استان فارس‌‌۱۸/۰۲/۱۳۸۷)
صنعت گردشگری پس از صنایع نفت و خودروسازی در رتبه سوم درآمدزاترین صنایع در دنیا قرار دارد. فرصتی که ایران علی‌رغم برخورداری از تمدن و تاریخ کهن، تنوع طبیعی چهار فصل و آداب، رسوم و سنن اسلامی و باستانی به دلیل تکیه بر صنعت نفت در طی سال‌های متمادی از آن کمترین بهره را برده است.
ورود هر گردشگر به کشور برابر با صادرات ۴۰ بشکه نفت است.گردشگران خارجی تنها با ۲۵ درصد حس امنیت پا به ایران می‌گذارند اما به هنگام خروج از ایران با ۹۵ درصد امنیت خاطر به کشورشان باز می‌گردند.